La habitación

La habitación

16.4.2013

Sí alguna pareja embarazada está leyendo este post quizás se sorprenderá un poco si les digo: «¡Esperad! No hagáis la habitación, todavía». Me explico: Cuando nos confirman que estamos esperando un bebé, al poco empezamos a visualizar dónde y cómo dormirá, dónde y cómo pondremos sus cosas. Hay quien se embarca en hacer obras, a pintar, a hacer un montón de cosas en esta operación denominada «el nido». Otros esperan hasta el último momento pero muchos, la gran mayoría, «hacen» una habitación.

¿Qué significa «hacer» la habitación? Pues que quizás teníamos trastos, o el despacho, o lo que fuera… pues lo sacamos todo, la pintamos, y normalmente vamos a una tienda de muebles de niños pequeños a comprar el cambiador, y una cama que a veces, puede durar muchos años porque se van transformando. Nosotros no hicimos nada de eso. Teníamos una habitación de invitados con una cama un poco grande por sí venían amigos y se quedaban a dormir. Pues bien, la dejamos más o menos igual. Sólo añadimos una cómoda para poner ropita de Laia de bebé y encima de ésta, aquello blandito para usar de cambiador. Le colgamos un sol muy bonito en una pared, y la decoramos un poco con cuatro cosas que nos iban regalando. Poco más.

Suerte que no compramos nada más. Porque con el tiempo, nuestras necesidades han ido cambiando.

Nosotros colechamos porque Laia sigue queriendo dormir con nosotros y la cama que de verdad nos ha preocupado es donde dormimos todos. Una vez tuvimos hecha una  enorme donde cabemos de sobra, hace pocos meses nos dimos cuenta de que Laia no tenía «su» espacio para jugar. Necesitaba sentirse su habitación «suya» y hacerla más a su gusto. La falta de espacio hizo que pensáramos en una cama elevada, para hacer que toda la superficie de la habitación fuera espacio de juego. Todo ello: pensarlo, hablarlo… lo hicimos con ella.

Cosas de la vida, tenemos un cuñado carpintero que es un auténtico artista. Le comentamos la necesidad que teníamos de espacio y de hacer una cama atractiva que a Laia le gustase dormir en ella. No ahora, sino cuando quiera, no tenemos ninguna prisa. Y el cuñado artista, que se llama Mauri, nos dijo «tranquilos», porque sabía lo que buscábamos. Tiene un hijo un poco más pequeño que Laia y sabía hablar nuestro mismo idioma. Un buen día nos llamó y nos dijo que ya lo tenía hecho, que ya lo podía venir a montar. Cuando lo vimos… ¡era mucho más maravilloso de lo que nos habíamos imaginado….!

El tronco, la estructura… ¡todo era perfecto! ¡Era como tener un trozo de bosque en casa! Laia, no hace falta decir que está encantada con esta cama fantástica y le encanta hacer el cuento, jugar debajo, hacer cabañas, invitar a los amigos… Todavía no duerme en ella de noche, dice que todavía no está preparada para pasar toda la noche sola, pero estoy convencida de que el día que lo esté, dormirá muy bien allí. Y lo mejor, ahora tenemos un nuevo espacio de juego: su habitación, que ha quedado mucho más grande y que nos es mucho más útil que antes, porque Laia no podía ni jugar allí… Ahora, cuando vienen sus amigos, tienen espacio para montarse sus películas y los tendríais que ver cómo se lo pasan…!

¿Todo esto por qué os lo digo? Pues porque no haya prisa, que siempre se está a tiempo de hacer la habitación, y que si la hacemos cuando las necesidades nos lo van requiriendo, son, seguramente, mucho más útiles.

Si alguien quiere hacer una cama espectacular en su casa, que no dude en ponerse en contacto con Mauri. ¡No decepciona! 🙂

Su contacto: Mauri Giampa

ramamaestra@gmail.com

Facebook
Twitter
Pinterest
LinkedIn
Picture of Míriam Tirado

Míriam Tirado

Consultora de crianza consciente y periodista especializada en maternidad, paternidad y crianza. Me dedico a ayudar a madres y padres a conectar con sus hijos/as.

10 comentarios

  1. Bon día!! Doncs nosaltres hem set uns dels pares que vàrem fer l’habitació de la Bruna abans de que ella neixés. Varem preparar l’habitació amb moltíssima il·lusió i nervis, recordo que faltaven 2 mesos per donar a llum i em vaig enfadar amb la meva parella perquè encara no teniem el matalàs del bressol! Tenía la necessitat de fer «niu»…I al final ven enfadada el vaig anar a buscar jo sola! jajajaja un bressol que NO HEM UTILITZAT MAI!! Ja veus,ara penso que el niu de casa esta allà on som nosaltres…La Bruna encara dorm al nostre llit i els tres ho difrutem molt! Ara he pensat treure el bressol i posar un matalàs a terra perquè ella pugui estirar-se o adormir-se quan vulgui…nose probarem…de totes maneres ara tè un espai preciós per ella que és la seva habitació per jugar i fer el que vulgui, si vols/voleu donar-li una ullada al meu blog i això és el que vàrem fer… 🙂 Un petonàs! https://coucoumaman.blogspot.com.es/2013_03_01_archive.html

    1. Hola Jèssica!
      jajajaja…. m’has fet riure molt amb això del matalàs del bressol dos mesos abans de parir…! Sobretot quan dius que no hi ha dormit mai!!! Boníssim! 🙂 La idea del matalàs a terra, molt recomanable, de debò!
      M’ha encantat l’arbre i l’habitació en general, preciosa. No sabia que tenies un blog! Tens molt bon gust…! M’ha agradat molt! Petons, guapa!

  2. Guau! Me ha encantado la habitación! Qué pasada! Yo quiero otra así 🙂

    Nosotros estuvimos a punto de comprar una cuna que luego se hace habitación. Menos mal que no lo hicimos.
    También colechamos y nos gusta que tenga espacio, por lo que la cuna, como no la utilizamos la pusimos a modo de sofá de juego en su habitación con pocos muebles, colorida y alegre. Cuando esté preparada ya le compraremos su cama.

    Un abrazo

  3. Uf! Nosaltres no hem volgut mai una habitació i hem hagut d’aguantar les mirades de tothom quan ens preguntaven: «ja teniu l’habitació?». L’Aram dorm amb nosaltres i, amb 4 setmanes que té, la seva habitació és la nostra. Hi hem posat una calaixera més gran, amb el canviador a sobre, on teníem la nostra calaixera per als llençols, i prou. No ho hem decorat especialment, ni té gaire joguines encara. Al cap i a la fi, casa nostra és de lloguer i no està gens clar que l’any que ve encara hi siguem.

    I jo no he sabut què era la síndrome del niu: totes les coses del nen ens les han anades regalant (ens sentim com si cada dia fos el dia de Reis!).

    1. Hola Roser,
      gràcies per explicar la vostra experiència i com ho heu anat vivint. 4 setmanes? Això s’ha de felicitar! Felicitats família!!! Que la criança de l’Aram sigui feliç i plena. Una abraçada ben forta!

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Información básica sobre Protección de Datos

  • Responsable: MIRIAM TIRADO TORRAS
  • Objetivo: Publicar el comentario en relación a la noticia.
  • Legitimización: Consentimiento del interesado.
  • Dirección: No se prevén cesiones, excepto por obligación legal o requerimiento judicial.
  • Derechos: Acceso, rectificación, supresión, oposición, limitación, portabilidad, revocación del consentimiento. Si considera que el tratamiento de sus datos no se ajusta a la normativa, puede acudir a la Autoridad de Control (www.aepd.es).
  • Más información: https://www.miriamtirado.com/politica-de-privacidad/

 

Artículos relacionados