Niños que tartamudean

«Pa pa pa pa pa… ¿para qué sirve esto?» o «Hoy hemos hecho galletas de de de de de de… de chocolate»… ¿Os suena? ¿Habéis visto tartamudear a vuestro hijo? ¿O a un sobrino, o al hijo del vecino? El tartamudeo es muy habitual durante cierta etapa. Algunos niños antes, otros más tarde, pero casi todos llega un día que tartamudean. Y entonces…

 Los niños: Muchos ni siquiera se dan cuenta de que se «atascan» y que les cuesta terminar las frases o continuarlas. Van repitiendo hasta que se desatascan y continúan hablando como si nada. Lo viven con normalidad si el resto lo vive con normalidad. Quizás te das cuenta que tu hijo tartamudea más cuando está nervioso o cuando está cansado…

Los padres: Algunos se preocupan, no saben qué está pasando ni si esto es o no un problema. Para los que tengáis dudas, quizás os ayude consultar este cuadro: tartamudez.org

A veces, el mismo miedo de que le pase algo que no sea «normal» nos pone nerviosos a nosotros e intentamos ayudarle, porque a lo mejor nos da cosa que la gente vea como tartamudea y entonces, o le acabamos las frases o lo “desatascamos” llamándole la atención.

O ayudándole o diciéndo cosas como «¡venga va!» «ya lo vuelves a hacer» o «va, ¿galletas de qué? ¿de chocolate?», o interviniendo de alguna otra manera para que deje de tartamudear. Primero debemos preguntarnos qué pasa, por qué nos molesta tanto esta etapa. Quizás nosotros habíamos tartamudeado mucho y nos regañaban cuando lo hacíamos sin poderlo evitar… Quizás nuestros amigos o compañeros se reían de nosotros, quizás tenemos un pariente tartamudo y tenemos miedo de que nuestro hijo también lo sea… Entonces, cuando sepamos por qué nos altera tanto su tartamudeo, deberíamos intentar reencontrar la calma. Comprobar si esto que hace es normal o no (lo más seguro es que sí lo sea) y entonces, respirar hondo cada vez que nuestro hijo tartamudee.

Cómo actuar: respetando el tiempo que necesita para decir una frase. Sí, a veces tardan en terminarla, pero ellos no sufren (la mayor parte de veces, y sobre todo si nadie se ha reído de ellos), por lo tanto, paciencia. Esperemos que termine la palabra o la frase. No la digamos por ellos. Pensemos que es una etapa, que quizás se nos hace larga, pero que también pasa (la gran mayoría de las veces). Cuanto menos intervengamos, cuanto más natural la tratemos, mejor será para nuestro hijo. No pasará vergüenza, no se pondrá colorado, no le bajará la autoestima y no tendrá miedo de hablar.

En caso de que pensemos que algo no va bien, que cuando habla también hace tics, que lo pasa mal, que siente vergüenza, etc… y no hay motivos para que la sienta ya que nadie nunca se ha encargado de criticarle o humillarle, consultemos a un especialista. Es mejor consultar y quedarnos tranquilos, que no no hacerlo y estar sufriendo un día tras otro.

Todos hemos tartamudeado en alguna etapa de nuestra vida. Empaticemos con ellos, respetemos su tiempo y tengamos paciencia. Es lo mejor que podemos hacer para que algún día, no sabemos cuándo, dejen de hacerlo.

Más información sobre el tartamudeo infantil:

https://www.ttm-espana.com

https://www.nlm.nih.gov/medlineplus/spanish/ency/article/001427.htm

https://www.guiadelnino.com/educacion/el-nino-de-3-a-4-anos/que-hacer-si-el-nino-tartamudea

Hay un montón de otras webs donde encontraréis mucha información sobre esta el tema.

Facebook
Twitter
Pinterest
LinkedIn
Míriam Tirado

Míriam Tirado

Consultora de crianza consciente y periodista especializada en maternidad, paternidad y crianza. Me dedico a ayudar a madres y padres a conectar con sus hijos/as.

8 comentarios

  1. Increible.Y como siempre,genial.Justo hace menos de una samana mi hijo empezó a encasquillarse al empezar una frase.Primero pensamos que habia sido algo aislado pero luego comprobamos que es algo mas habitual.Y como me es imposible no ojear internet,encontre varios articulos donde decian lo que tu misma acabas de comentar. Y desde luego,leyéndote a ti,que te sigo desde hace tiempo,me quedo mas tranquila!!!!
    Son etapas del desarrollo si,pero claro,creo que es muy dificil no preocuparse verdad??
    como siempre,genial lo que escribes,y hoy mas porque no podrias haberlo hecho en mejor momento!!
    besitos

    1. Hola, Maminueva.
      Sí, a veces es difícil no preocuparse… en esos casos, mejor informarse bien y salir de dudas. Gracias por tus halagos y palabras. Celebro que te guste lo que escribo! 🙂 Besos.

  2. Totalment d’acord, Míriam. A nosaltres ens ha passat i ens passa amb el nostre fill. De vegades s’encalla parlant, però ell veu serenor en la nostra atenció, que continua sent la mateixa, a l’espera que ens acabi de fer l’explicació tot prenent-se el temps que necessiti. A mi també m’ha passat d’entrebancar-me al parlar (sí, sobretot quan estic cansada, jeje!), i el que més m’agrada i fa tranquilitzar-me per continuar, és trobar comprensió en l’altre, que sàpiga esperar una miqueta. Sobretot trobo important això, i, quan passa, no mirar a altre lloc, com desitjant que li passi, sino ser-hi, amb ell, sense donar-li cap mena d’importància. I, com molt bé dius, sobretot no riure de la situació, que això sí ho he presenciat, amb els seus avis. Ai els avis…! Gràcies Míriam per mostrar-nos la normalitat de moltes de les situacions que vivim amb els nostres petitons taaaaaaaaan estimats!

    1. Hola, Zein.
      Està molt bé això que comparteixes. La nostra actitud física (els gestos que fem, on mirem) i la nostra escolta atenta i calmada farà que el nostre fill pugui expressar-se amb el temps que necessiti. No es pensarà ni que molesta, ni que fa el rifícul ni que és tonto. I un bon dia, si això que fa forma part d’aquesta etapa de què parlo, passarà i deixarà d’encallar-se.
      Una abraçada!

    1. Exacte, Maria… El més habitual és que sigui només això. Si dura massa o hi ha els símptomes del quadre que he adjuntat, millor consultar a un especialista.
      Petons!

  3. Una reflexió d’una mare amb una nena que tartamudeja I molt. Des del principi ens van dir és una fase i no passa res, heu de deixar-la I donar-li espai I seguir com ho esteu fent, molt bé… I resulta que no, que la nena cada cop te més dificultats de parlar i de cop és incapaç de dir una frase i es posa a plorar perquè les paraules no volen sortir de la seva boca.
    La cosa ha anat a millor però després de veure a un especialista i fer feina constructiva hem descobert que no, que no és una fase. Alguns nens tenen una fase en la que busquen o s’entrevanquen amb les paraules però el tartamudeig no és una fase sinó una manera diferent d’estructurar la informació al cervell.

  4. Part 2
    El cervell d’una persona que tartamudeja està en una situació d’hiperactivitat, moltes zones que intervenen en la parla estan molt més actives que en la resta de persones. No es tracta d’un trastorn sinó d’una estructura diferent i hi ha métodes de correcció però tota la feina s’ha de fer el primer any, passat aquest temps és molt difícil poder intervenir i molta gent actua tard per falta d’informació. La realitat és que una bona part dels nens ho tenen una temporada i passa però quan realment hi ha tartamudeig no és una cosa passatgera sinó que els acompanya en diferents moments de la seva vida i cal tenir eines i recursos com a pares per poder-los acompanyar i ajudar en els moments que ho necessitin, no només deixar passar. Estic completament d’acord en que no s’ha de ser invasiu ni agrujar el procés donant estrés al nen o acabant-los les frases o remarcant el que ‘no fan bé’, però no està de més tenir tota la info possible. Disculpeu les faltes, el corrector va en contra 🙂

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Información básica sobre Protección de Datos

  • Responsable: MIRIAM TIRADO TORRAS
  • Objetivo: Publicar el comentario en relación a la noticia.
  • Legitimización: Consentimiento del interesado.
  • Dirección: No se prevén cesiones, excepto por obligación legal o requerimiento judicial.
  • Derechos: Acceso, rectificación, supresión, oposición, limitación, portabilidad, revocación del consentimiento. Si considera que el tratamiento de sus datos no se ajusta a la normativa, puede acudir a la Autoridad de Control (www.aepd.es).
  • Más información: https://www.miriamtirado.com/politica-de-privacidad/

 

Artículos relacionados