embarazo

Segundo embarazo: sobre miedo y confianza

Querida Laia,

Hacía muchos días que tenía ganas de escribirte. Hace muchos meses que estoy saboreando esto de tener, en el exterior, sólo una hija. Porque sé que se acaba porque este segundo embarazo, se acaba.

Pronto estarás tú y también estará tu hermana y tendré que atenderos a las dos, de demostraros cómo os amo a las dos, de jugar con las dos, de acogeros a las dos… Sé que te apetece tener una hermana y a la vez también sé que una parte la ves con cierto recelo porque no sabes hasta qué punto cambiarán nuestras vidas.

Te pasa lo mismo que a mí. Yo también tengo ganas y por mucho que intento imaginarlo, por mucho que me lo han contado, no sé cómo será ser cuatro en casa. No sé cómo voy a saber gestionar la demanda, el post-parto, y todas esas cosas…

Pero confío. Confío en que sabremos adaptarnos, confío en que vamos aprendiendo a hacerlo cada día un poco mejor.

Confío en que seremos muy felices, confío, y confío, y confío… Confío en que serás feliz con Lua en casa, que te gustará tenerla con nosotros. Confío en que los días que necesites más atención, sabremos detectarlo y que sabremos dártela. Confío en que sabrás expresarnos lo que necesitas y cómo lo necesitas. Y confío en que sabremos entenderlo y acompañarte.

Pero estas líneas que escribo son para los días que no lo haremos bien, que no lo sabremos manejar, por los días que quizás te pensarás que estás sola, que todo ha cambiado.

Por si en algún momento del nuevo cambio de vida tienes la sensación de que te hemos pasado a querer un poco menos: Laia, no será así.

Nos es imposible amarte menos, a un hijo sólo le puedes querer un poco más cada día. Es lo único que puedo hacer: amarte cada vez más y más y más. También cuando esté Lua ya fuera de mi vientre.

Cuando seas mayor y tengas hijos sabrás qué es el puerperio y no sé cómo llevaré el que está a punto de comenzar en mí otra vez. Quizás algún día estaré llena de sombras, o quizás no, quién sabe. Pero si las sombras vinieran a encontrarme en algún momento, que sepas que también está bien, que todo está bien.

Que yo, mamá, necesitaré hacer este recorrido como lo hice cuando eras tú el bebé que yo llevaba en brazos casi las 24 horas del día. Que será para bien y que cuando se van las sombras, sólo puede haber luz. Por tanto, no te preocupes. Estaré bien. Estaremos bien.

Tienes que saber que sí, tendré un bebé que dependerá mucho de mí, pero aún así, te acompañaré también en tu camino, vaya hacia donde vaya.

Tienes que saber que todo lo que daré a Lua también te lo he dado a ti. Que pudiste disfrutarlo y que has podido disfrutarlo durante muchos años. Quizás en algún momento te parecerá que tu no lo tuviste, pero para eso tenemos vídeos, recuerdos, fotografías y de todo, que has ido viendo, y así ver que sí, que tú fuiste una bebé tremendamente esperada y deseada y que te acogimos y acompañamos con todo el amor de que fuimos capaces. Sé, que aunque en algún momento te pueda parecer que no, en el fondo de tu corazón todo esto tú ya lo sabes.

Supongo que te escribo todo esto porque en mí hay algo (sólo un poquito) de miedo. Miedo a lo desconocido, a lo que pasará pronto y que no sé muy bien cómo será.

Pero tú eres sabia y de repente, desde hace un par de semanas pones a todas horas el CD del Club Super 3 y la canción que más te gusta es la de «¡Uh Oh No tinc por!»*, y no sabes cómo te lo agradezco.

Porque a pesar de que se pegue como una lapa y no me la pueda quitar de la cabeza desde hace dos semanas, a mí también me está ayudando a echar los miedos y a ser valiente. Sé que a ti también. Y así, otra vez juntas, vamos atravesando lo que a ratos, nos asusta.

Por todo ello, de nuevo, gracias. Gracias por escogerme como madre, gracias por estar ahí, gracias por ser como eres, gracias por tu generosidad, por el amor que me regalas cada día.

Te quiero y te querré siempre. Con el nacimiento de tu hermana el amor no se reduce sino que se multiplica. Todavía tengo mucho para darte, para daros. ¡No os lo vais a acabar!

*El título de la canción en castellano es «¡Uh, oh, No tengo miedo!»


[thrive_leads id=’6503′]

 

Facebook
Twitter
Pinterest
LinkedIn
Picture of Míriam Tirado

Míriam Tirado

Consultora de crianza consciente y periodista especializada en maternidad, paternidad y crianza. Me dedico a ayudar a madres y padres a conectar con sus hijos/as.

5 comentarios

  1. Només llegir el títol ja m’ha vingut la cançó al cap, jajajajaja!
    A la teva filla gran li agradarà molt llegir aquestes paraules…
    Sort en la recta final!
    Petons!!

  2. Tus palabras me llegan al alma. Te entiendo y te envidio, con una envidia sana del que sabe el intenso momento por el que pasas, y todos los maravillosos instantes que les esperan. Tienes un alma clara Miriam, y esa luz que emanan tus palabras ilumina la vida de tus hijas, de tu familia y alcanzan hasta para mi, al otro la do del mundo. Te acompaño de corazón en estos momentos, feliz por ti, por Lua, por Laia, segura de que todo será no menos que maravilloso. Un abrazo.

  3. Hola Míriam, gràcies per compartir les teves pors! Es un escrit preciós que m’ha fet emocionar fins al pinyol de l’ànima!

  4. Gràcies per aquesta entrada tan emocionant, Míriam!
    Jo tinc dos fills i et puc assegurar que abans de parir el segon estava feta un flam! No va ser gens fàcil la gestió del segon postpart, però t’asseguro que amb molta paciència, amor i comprensió, tothom se’n surt amb alegria i noves energies!
    A mi em va ajudar molt concentrar-me en la idea de què li estava fent el millor regal al meu primer fill.
    I ara els hi regalaré una germaneta petita! A veure com va el tercer postpart! 🙂
    Jo sí que tinc una mica de por,…

    Una abraçada,

  5. Miriam!

    Tanto tiempo… Esyoy leyendo tw de vez en vez y hoy me he encontrado con esta hermosa noticia, es que no hay noticia mas bella que la de un embarazo, en verdad!

    Yo se que tienes tus dudas pero también se que eres una gran mujer, que tienes una capacidad para dar que serà tu gran aliada en este, tu segundo puerperio, la experiencia es un grado, el empoderamiento otro y la edad de Laia un gran punto a favor…

    Habrán días cansados, algunos locos pero siempre siempre, llenos de amor <3 Si algo me sirvió a mi, fue un fular elastico, yo trabajo, por lo que para mi hija mayor, la llegada de su hermano le devolvió a una mami tiempo completo, regresamos a largas horas de parque mientras el bebe dormía o lactaba en mi regazo. Hoy regreso a ver a mi reciente pasado (25 meses) y diera lo que fuera por revivirlo, así, con todas mis luces y mis sombras…

    Te mando un mega abrazo, sabes que siempre te recuerdo como una gran ayuda, tus escritos, el compartir tus experiencias de esa manera tan natural, cariñosa y, profesional a la vez me ayudaron como no te imaginas, gracias una vez más!

    De aqui en mas te estaré enviando mis buenas vibras y energías, y estare anciosa esperando leer sobre el día en que Lua decidió aterrizar en su mundo <3

    La vida de cuatro es toda una aventura, ya lo verás!

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Información básica sobre Protección de Datos

  • Responsable: MIRIAM TIRADO TORRAS
  • Objetivo: Publicar el comentario en relación a la noticia.
  • Legitimización: Consentimiento del interesado.
  • Dirección: No se prevén cesiones, excepto por obligación legal o requerimiento judicial.
  • Derechos: Acceso, rectificación, supresión, oposición, limitación, portabilidad, revocación del consentimiento. Si considera que el tratamiento de sus datos no se ajusta a la normativa, puede acudir a la Autoridad de Control (www.aepd.es).
  • Más información: https://www.miriamtirado.com/politica-de-privacidad/

 

Artículos relacionados