Míriam Tirado

Blog de Crianza Consciente

por

Actualidad, consejos, reflexiones... ¡y mucho más!

Empecé el blog en febrero de 2011, en este apartado encontraras más de mil posts sobre crianza consciente, reflexiones, consejos y mucho más para ayudarte a vivir una maternidad y paternidad plena, consciente y feliz. En mi canal de YouTube encontrarás más de 200 vídeos que te ayudaran a poner perspectiva y humor a tu día a día.

Usa el buscador para encontrar lo que necesitas.

El amor se multiplica

Por más posts que escriba, nunca podré describiros cuánto me gusta tener dos hijas. Cuando estaba embarazada, algún día me surgieron las típicas dudas de mujer a la que las hormonas le juegan malas pasadas. Recuerdo un día que dije “¿y si luego no soy feliz? ¿y si no somos felices?»A ratos (muchos), me costaba imaginar cómo sería tener a Lua en casa. Las amigas (prácticamente todas con 2 o más hijos) me contaban como era; que no paraban, que cuando no dormían por uno, no dormían por el otro, y mil cosas más. Y yo les decía “¿queréis hacer el favor de dejar de asustarme?» para luego decirme «no, ¡si es muy chulo!» y nos reíamos.

Leer Más >>
De la oscuridad a la luz
Parto
Míriam Tirado

De la oscuridad a la luz

“¿Lo tiene todo?», fue lo primero que le dije a mi marido cuando me puso Lua, desnuda, encima de mi pecho. Estábamos en la sala de reanimación los 3, después de que en quirófano me cosieran la cesárea. Yo ya la había visto, a Lua, me la habían puesto justo al lado de la cara, tocándonos la piel y, llorando y emocionada, me la había comido a besos. Ella me miraba, tranquila, con unos ojos como platos.

Leer Más >>

Nos re-encontramos pronto

El d’avui és l’últim post que escric abans del naixement de la Lua. Com més ha anat avançant l’embaràs, menys ganes i necessitat he tingut d’escriure. Suposo que tota la creativitat, tot el poder creador, estava centrat en un punt molt important del meu ventre, la Lua. D’uns dies cap aquí ella va fent el seu procés: es va acostumant a les contraccions, va movent-se buscant la sortida… i jo, la seva mare, faig fent el meu propi procés: acceptar que això s’acaba, gaudir fins a l’últim segon d’això tan meravellós que és gestar un fill a la panxa.

Leer Más >>

¿Y si te vas?

Estas últimas semanas no te negaré que he tenido alguna punzada de aquellas que la mayoría de madres seguro que han tenido un momento u otro estando embarazadas: la de «¿y si te vas?». Cuando gestaba tu hermana hice un post que se titulaba «No quiero que te vayas». Porque una vez que os sé aquí dentro, no, no quiero que os vayáis. Esta vez, sin embargo, ha sido un poco diferente, porque a pesar del intenso deseo de que te quedes siempre aquí con nosotros, había también un punto de calma, permitiendo que las cosas vayan como tengan que ir. Como si alguna parte mi también te dijera «permito que hagas lo que has venido a hacer, y si dentro de mí no puedes crecer, permito que te vayas si lo necesitas».

Leer Más >>

Confieso que…

Volvemos a estar sincronizadas… Sí, después de semanas de notar que íbamos a destiempo, con el pie cambiado, siento que volvemos a ir a la una… Esta semana ha sido fácil, todo ha sido sencillo, porque no ha habido desajustes. Yo he entendido qué pasaba, yo he cambiado la mirada y ella lo ha recibido de la mejor manera. Lo he notado en seguida. Más dulce, más cariñosa, hemos vuelto a jugar de esa manera que hacemos nosotras, inventándonos historias, pasándolo bien… Y hoy me ha dicho «de mayor quiero ser como tú».

Leer Más >>

NO!

La Rita no havia dormit gaire bé. Havia tingut molts malsons i en dues ocasions s’havia despertat sobresaltada, angoixada i gairebé suant. “Sort que és només un somni. Deuen ser malsons d’embarassada”, havia pensat quan havia obert els ulls. Però des que s’havia posat de peus, des que s’havia llevat que tenia una sensació estranya. No es trobava malament ni estava trista per res. Era només alguna cosa que ella no hauria sabut explicar, com una sensació molt llunyana i lleugera de què alguna cosa no anava bé.

Rita no había dormido muy bien. Había tenido muchas pesadillas y en dos ocasiones se había despertado sobresaltada, angustiada y casi sudando. “Suerte que sólo era sueño. Pesadillas de embarazada, supongo”, había pensado cuando había abierto los ojos. Pero desde que se había levantado, tenía una sensación extraña. No se encontraba mal ni estaba triste. Era sólo algo que ella no habría sabido explicar, como una sensación muy lejana y ligera de qué algo no iba bien.

Leer Más >>

Confianza en los hijos

Confiar parece fácil pero quizás no lo es tanto. Confiar en la vida, en nosotros mismos y en los que nos rodean, no siempre lo es, de fácil. Hay gente a la que le han hecho tanto daño, o ha sufrido tanto a lo largo de la vida que son desconfiados por naturaleza y no lo pueden evitar. Les gustaría confiar, estar tranquilos, pero siempre desconfían de todo y de todos. No pueden creer que las cosas acabarán saliendo bien, ni tampoco pueden acabarse de soltar y confiar plenamente en nadie…

Leer Más >>

Querido septiembre

El verano ha sido… potente. Caluroso, movido, agradable, estresante a ratos y aunque ha habido algunos momentos durillos, ha sido un verano feliz. Me gusta vivir en un lugar donde el año tiene estaciones, y donde el verano, el otoño, el invierno y la primarvera se notan y no son sólo palabras. Me gusta el verano porque rompe la rutina, porque hacemos muchas cosas que no hacemos durante el año, porque los días se alargan y porque el calor, los primeros días, me llena. Pero también me gusta el verano porque se acaba. Porque ya estoy harta de temperaturas altas, de que no corra el aire, de acostarme demasiado tarde, de demasiada poca rutina, de que el día sea tan largo, de que Laia quiera marcha cada día,… y sobre todo, tengo ganas de empezar esto que comienza cuando llega septiembre.

Leer Más >>
dormir
De 2 a 3 años
Míriam Tirado

Dormir

No sé si os habéis fijado que en este blog no he hablado prácticamente nunca de colecho, de dormir juntos padres e hijos. Y no lo he hecho porque más allá de mi experiencia, que hoy os explicaré, creo que eso de cómo dormimos las familias es extremadamente personal; que dependerá de nuestro hij@, lo que necesite, pero también del espacio que tengan las habitaciones que tenemos en casa, de los horarios que hagan los padres y un largo etcétera que dependerá de cada núcleo familiar.

Leer Más >>